ခ်စ္၍မုန္းသည္

ၾကယ္ေတြေၾကြဖို႔
ဒီေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေတြေပ်ာက္ေနတယ္ ကို....

ဆုေတြေတာင္းဖို႔
ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ
ကြက္လပ္ေတြမ်ားတယ္ ကို.....

ပန္းေျခြဖို႔
လြမ္းေနတဲ့ ရင္ခြင္မွာ
လွမ္းေနတဲ့ လက္တစ္စံုက ႏြမ္းေနတယ္ ကို..

မေတြ႔ေရွာင္ပုန္း
ေမ့ႏိုးႏိုးနဲ႔
မ်က္ေစ့ကိုဖြင့့္ လြမ္းစိတ္က၀င္
မ်က္ေစ့ကိုပိတ္ ေၾကကြဲစိတ္က၀င္
သက္ျပင္းေတြသာ အဖတ္တင္။ ။

တမင္ရည္စူး
မုန္းဖို႔လဲ မရြယ္
ေမ့ဖို႔လဲ မျပင္
ခ်စ္ရိပ္ ခ်စ္ႏြယ္..
ခ်စ္မိုးေတြသာ သည္း.. သည္းလိုက္ေစခ်င္။ ။

စိတ္ကူး နဲ႔ က်ိတ္ရူးေန
အတိတ္ကံတန္ခိုးနဲ႔
ခြဲရမယ့္ဟန္ျပင္ေတာ့
ငိုခ်င္းရွည္ မပီသ..
အခ်စ္.. အခ်စ္ဆိုတာ...
ငို.. ရီ.. ရႊင္ျမဴး ေနခဲ့ရ ခဏတာသာ။ ။

တြဲခိုလာတဲ့မ်က္ရည္..
မပီျပင္ေတာ့တဲ့အၿပံဳး..
ဘယ္သူ႔ကိုပံုခ်ရမယ္မွန္းမသိတဲ့ အျပစ္တစ္ခုနဲ႔
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုကိုယ္ ဆုပ္ၿဖဲလိုက္ရတာကိုက“အခ်စ္”တဲ့လား ကို။ ။

စုသဲျဖဴ

ဆက္ဖတ္ခ်င္ရင္...

ျပီးပါျပီ

ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ အိပ္မက္

သဲတစ္ဆုပ္

ေရတစ္ခြက္နဲ႔

ဒီေျမကမၻာ ေယာင္ကိုင္းေအာင္လည္း

ပုတ္ၿပီး သက္ေသမထူခ်င္ဘူး။

ဒီေျမကမၻာ ပုပ္ပြေနေအာင္လည္း

ငါ့ရင္ထဲက အမႈိက္ထုပ္ျပစ္မခ်ခ်င္ဘူး။ ။

ရွိတာနဲ႔ ေရာင့္ရဲတတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ

ရခဲ့ၿပီးသားအသဲကြဲ ဒိုင္ယာရီကို

ကဗ်ာေတြနဲ႔ ေပါက္ကြဲ

ငါ့ရင္ခုန္သံေတြလဲ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔

အသဲကြဲကဗ်ာေတြ ငါအေျမာက္အမ်ားပိုင္ဆိုင္ေလရဲ႕။ ။

ငိုညည္းသံေတြ..

ရယ္ေမာသံေတြ..

အျပစ္တင္သံေတြ..

အသံမ်ိဳးစံု အသံေတြ ၾကားႏိုင္ပါလွ်က္

ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက တိတ္တဆိတ္ေခၚသံကေတာ့

မင္းရင္ဘတ္နဲ႔ နားဆင္မွၾကားႏိုင္မွာမို႔...

က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရ “ေတာက္”ေတာ့ အေခါက္မေစာနဲ႔ဦးေပ့ါ..

ေမးတိုင္းမေျဖတတ္တာကိုက ငါ့အသဲကြဲျခင္းစ။ ။

ေႏြရာသီမွာ ႏွင္းေတြပဲမိႈင္းေနေလသလား..

ေသာကရာသီေၾကာင့္ ငါ့မ်က္ရည္ပဲ၀ိုင္းေနသလား..

မၾကည္လက္စအျမင္ကို.. ၾကည္လင္ေစရံုသက္သက္နဲ႔ေတာ့

အခြံခ်ည္းသာ က်န္တဲ့ဒီရင္မွာ..

မေျဖသာလဲ ဟန္လုပ္မေနတတ္ေတာ့ ငါ့အသဲမြမြက်ဲ။ ။

တစ္ကယ္ဆို..

ငါက တုတ္ထိုးအိုးေပါက္လဲေျပာတတ္တယ္..

မွန္ရာဆို ပြင့္လင္းလြန္းအားႀကီးတတ္တယ္..

လိုခ်င္တာဆို ပိုင္ဆိုင္ခဲတယ္..

ေတာင့္တတာဆို ရႏိုင္ခဲတယ္..

ခုထိေတာ့..

ေ၀းေနလား နီးေနလားမကြဲျပားတဲ့အခါ..

ပိုင္ဆိုင္ျခင္းလား စြန္႔လႊတ္ျခင္းလား မေသခ်ာတဲ့အခါ..

စိတ္တံခြန္ကို ေလသင့္ရာလႊင့္တင္မိတယ္။ ။

ေသခ်ာတာကေတာ့..

ေနာင္တေတြသာ အဖတ္တင္တဲ့ဒီေန႔မွာ

မေန႔က မင္းမ်က္ႏွာကိုလြမ္းမိတာေလာက္

ဆိုးရြားတာမရွိေတာ့ဘူး ထင္တယ္။

စုသဲျဖဴ

ဆက္ဖတ္ခ်င္ရင္...

ျပီးပါျပီ

လြမ္းလို႔

လမင္းအငိုတိတ္ဖို႔

ၾကယ္စဥ္ေတြ ပုခက္လႊဲတဲ့ည..

ေသာကျမဴခိုးေတြ ေဖြးေဖြးလႊလႊက်လို႔..

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္အငိုတိတ္ဖို႔

ႀကိဳးစားၿပံဳးရီခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္

ပဲ့ေၾကြၿပီးသားခံစားခ်က္ေတြ ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ထားဖို႔..

ခံစားခ်က္က စိတ္ရဲ႕သက္ေသျဖစ္ပါေစ

ငိုေၾကြးျခင္းက ရင္နာျခင္းသက္ေသျဖစ္ပါေစ

ငါက အၿပံဳးမပ်က္ငိုမယ့္သူမ်ိဳးမို႔

ရီလြန္းလို႔ မ်က္ရည္က်တယ္လို႔ပဲ နင္သိပါေစေတာ့။

ျမင္ေနလွ်က္ ေခၚခြင့္မရွိတဲ့ဘ၀

ၾကားေနလွ်က္ ၾကားခြင့္မရွိေတာ့တဲ့အေျခအေနနဲ႔

ေျပာင္းခ်င္လွ်က္ ေျပာင္းခြင့္မရွိတဲ့ဇာတ္မွာ

ငါက ခပ္မိုက္မိုက္ပဲ ဗီလိန္လုပ္

ရင္နာလွ်က္ ရက္စက္ခဲ့ရတဲ့ပြဲမွာ

ေဆြးေျမ့တဲ့အသည္းတစ္ျခမ္း ငါရင္းခဲ့ရလို႔..

နင္...က်ိတ္ေတာ့ခ်ီးက်ဴးမေနပါနဲ႔ေတာ့။

ခပ္ေဆြးေဆြးဗီလိန္သမားမို႔

မလန္းဆန္းတဲ့အတိတ္ကိုေရွာင္ပုန္းဖို႔

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေျမျမႈပ္ထားခဲ့ရတဲ့ ျဖဴစင္ျခင္းဇာပနကို

သနားသျဖင့္ေတာ့..

ခေရတစ္ပြင့္လဲ လာမကမ္းလိုက္ပါနဲ႔

ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္နဲ႔လဲ တုတ္ေႏွာင္မထားလိုက္ပါနဲ႔

 ငါ႕ရဲ႕ျဖဴစင္ျခင္း ၀ိဥာဥ္ေလး

လြတ္ရာလြတ္လမ္းသြားပါေစေတာ့။

တုတ္ေႏွာင္သူမရွိပါဘဲ

လြတ္လပ္ခြင့္မရရွာတဲ့

ငါ့ရင္ခုန္သံအတြက္ေတာ့

ငိုခ်င္တယ္....လြမ္းလို႔။

စုသဲျဖဴ

ဆက္ဖတ္ခ်င္ရင္...

ျပီးပါျပီ