ခ်စ္၍မုန္းသည္

ၾကယ္ေတြေၾကြဖို႔
ဒီေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေတြေပ်ာက္ေနတယ္ ကို....

ဆုေတြေတာင္းဖို႔
ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ
ကြက္လပ္ေတြမ်ားတယ္ ကို.....

ပန္းေျခြဖို႔
လြမ္းေနတဲ့ ရင္ခြင္မွာ
လွမ္းေနတဲ့ လက္တစ္စံုက ႏြမ္းေနတယ္ ကို..

မေတြ႔ေရွာင္ပုန္း
ေမ့ႏိုးႏိုးနဲ႔
မ်က္ေစ့ကိုဖြင့့္ လြမ္းစိတ္က၀င္
မ်က္ေစ့ကိုပိတ္ ေၾကကြဲစိတ္က၀င္
သက္ျပင္းေတြသာ အဖတ္တင္။ ။

တမင္ရည္စူး
မုန္းဖို႔လဲ မရြယ္
ေမ့ဖို႔လဲ မျပင္
ခ်စ္ရိပ္ ခ်စ္ႏြယ္..
ခ်စ္မိုးေတြသာ သည္း.. သည္းလိုက္ေစခ်င္။ ။

စိတ္ကူး နဲ႔ က်ိတ္ရူးေန
အတိတ္ကံတန္ခိုးနဲ႔
ခြဲရမယ့္ဟန္ျပင္ေတာ့
ငိုခ်င္းရွည္ မပီသ..
အခ်စ္.. အခ်စ္ဆိုတာ...
ငို.. ရီ.. ရႊင္ျမဴး ေနခဲ့ရ ခဏတာသာ။ ။

တြဲခိုလာတဲ့မ်က္ရည္..
မပီျပင္ေတာ့တဲ့အၿပံဳး..
ဘယ္သူ႔ကိုပံုခ်ရမယ္မွန္းမသိတဲ့ အျပစ္တစ္ခုနဲ႔
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုကိုယ္ ဆုပ္ၿဖဲလိုက္ရတာကိုက“အခ်စ္”တဲ့လား ကို။ ။

စုသဲျဖဴ