အေ၀းမွာျပိဳတဲ့မိုး

လြဲလိုက္တဲ့ ကံ
ဆိုးလိုက္တဲ့ ဘ၀လို႔
မျဖစ္မေန မၿငီးတြားခ်င္ဘူး....
ကိုယ့္ထက္ ခ်ိဳ႕တဲ့သူေတြကို
ေျပးၿပီး ျမင္မိလို႔ပါ။ ။

မေသထၼင္း မေသဟင္းနဲ႔
သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္
ဘယ္သူေတြ ဘာေတြ စေတးခဲ့ၾကၿပီလဲ....
နားလွ်ံေအာင္ ၾကားေနတဲ့
ရင္နာစရာ ဇာတ္လမ္းေတြလဲ အပ္ေၾကာင္းထပ္။ ။

ခါးသီးျခင္း အဖံုဖံု
သိမ္းမရေတာ့တဲ့ နာက်င္ျခင္းေတြ
ဘယ္သူ႔အေပၚ ပံုခ်ရမွန္းမသိတဲ့ ေဒါသ။
၂၁ရာစုကို ဆံုးရႈံးျခင္းမိ်ဳးစံုနဲ႔
အမွီလိုက္ရင္း........
ဒို႔ေရႊႏိုင္ငံႀကီးလဲ မီးမိွတ္အိပ္ေမာက်။ ။

က်လိုက္ တက္လိုက္ စိတ္္ဓာတ္ေတြနဲ႔
သူစိမ္းေတြၾကား.....
ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ ဟန္လုပ္မိသမွ်
ကိုယ့္အခန္းေလးေရာက္မွ အေရခြံခြာခ်။
၀မ္းနည္းမိသမွ် က်ိတ္က်ိတ္ ရႈိက္ငို။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မျမင္မိခင္
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္သည္။ ။

တစ္ေန၀င္ တစ္ေနခ်ဳပ္
အထီးက်န္ျခင္းကိုသာ
အေဖာ္လုပ္ၿပီး..........
ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္မွာ..ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္ရမယ္မသိတဲ့
ေႏြးေထြးျခင္း၊ လံုၿခံဳျခင္း အစံုစံုကို
အလြမ္းေတြ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔သာ
ေမွ်ာ္လင့္ယံုမို႔............

အေမေရ.........
သမီးေတာ့ လြမ္းတယ္
သားေတာ့ လြမ္းတယ္နဲ႔
ဒုကၡေတြၾကားက....
ေနာက္ျပန္မလွည့္စတမ္း ညာသံေတြေပးေနမိရဲ႕။
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့
အိမ္ျပန္ခ်င္တာေပါ့ အေမ။ ။

စုသဲျဖဴ.....