အလႊာ

အခ်စ္ကို ခဏေလးေခၽြးသိပ္ၿပီး
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ခရီးေတြႏွင္ခဲ့တယ္။

မိုင္တိုင္ေတြ မစိုက္ထူမိခဲ့ေတာ့လဲ
ငါ့ခရီးက မဆိုစေလာက္ေလး နီးတယ္ထင္မိခဲ့။ ။

သစ္ပင္ေပၚက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ
ငါမလႈပ္ခါမိခင္ ေၾကြက်။
မိုးေပၚက မိုးေရေတြငါမရိႈက္ငိုခင္ ၿပိဳက်။
ေဆာင္းကုန္မွ ငါ့လာရာလမ္းကိုလည္းသတိရ။ ။

ငါေလ.....
အေပ်ာ္တမ္း တိုက္ကြက္ေတြနဲ႔
ေျခအထိုးခံရတိုင္း......
လူးလဲ ထရပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ။

က်ဲေတာက္ေတာက္ ဆက္ဆံေရးေတြကို
လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ ဆြဲအသြင္းခံရတိုင္း
မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ေလ်ာ႔ခ်ဖို႔လံုးပမ္းခဲ့ရတယ္။

ေငြမ်ားေငြႏိုင္ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုရိုက္ခ်ိဳးဖို႔
တစ္နည္းပဲ ရွိခဲ့တယ္..
ငါ့အိမ္အျပန္လမ္း ခဏေလးေမ႔ထားဖို႔ေပါ့။ ။

မလို၀န္တိုတတ္တဲ့ လူေတြႀကီးစိုးရာအရပ္
ေႏြးေထြးတဲ့ ဆက္ဆံေရးကို မက်င့္သံုးတဲ့ရပ္၀န္း၊
မ်က္ႏွာမြဲေတြ ေပ်ာ္တဲ့လမ္းမွာ
ငါ့ဗဟုသုတေတြ ေ၀မွ်...
ငါ့ အိမ္အျပန္လမ္းေနာက္က်ေကာင္း ေနာက္က်ခဲ့မယ္။ ။

နတ္ျပည္က တစ္ရက္နဲ႔
လူ႔ျပည္က ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို
အၾကားသုတနဲ႔တင္ ငါမခ်ိန္ဆခဲ့ရိုးအမွန္။ ။


မသိမ္းႏိုင္ မထိန္းႏိုင္အလြမ္းေတြနဲ႔
ငါ့အခ်စ္ေတြ သိမ္းဆည္းထားရာ အရပ္
ငါအေျပးေလး လွမ္းခဲ႔တယ္။ ။

ႀကိဳသူမရွိ ေမွ်ာ္သူမရွိတဲ့
အိမ္ အျပန္လမ္း................
အေရာင္လြင့္ေနတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္
အိမ္နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲ .....

“ငါ ဘုရင္မ မလိုခ်င္ဘူး
မိဘုရားပဲ လိုခ်င္တာ” တဲ့

စိတ္မွတ္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရရြတ္ရင္း
ရိႈက္သံ တစ္၀က္နဲ႔ ၿပံဳးလိုက္မိတယ္။

စုသဲျဖဴ