ဟုိးေ၀းေ၀းက အသံသဲ့သဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
နားစိုက္ေထာင္မိတယ္။ ။
ေခၚသံလား...
ငိုညည္းသံလား.....
မေသခ်ာေပမယ့္
ငါၾကားခ်င္လွတဲ့ အသံေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ။
ေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ႔
သစ္ရြက္ေတြေၾကြခိုက္
ၾကားမိသလိုလုိရွိတဲ့ေျခသံ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔
ငဲ့ၾကည့္မိတယ္။ ။
ဘာမွမရွိတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္...
ငါတစ္ေယာက္တည္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ နံရံထဲမွာပိ္တ္မိေနတယ္။ ။
မင္းကို ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းခြင့္မရွိဘူး...
မင္းကို ေမ့ႏိုင္စြမ္းအားေတြမရွိဘူး....
မင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ခြင့္မရွိဘူး...
မင္းကို ခ်စ္ေနခြင့္လဲမရွိဘူး..
အဆံုးစြန္ဆံုး မင္းအမုန္းေတြေတာင္ ငါ့မွာမရွိဘူး။ ။
ငါက အခ်စ္ကိုနားလည္မႈနဲ႔တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္
ပတ္၀န္းက်င္က ေ၀ဖန္မႈနဲ႔ထိုးႏွက္တယ္
မင္းကေတာ့ ယဲ့ယဲ့ေလးၿပံဳးျပတတ္တယ္။ ။
ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ငါ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔
မင္းက ေျမဇာပင္
မင္းအခ်စ္ေတြက စိုးရိမ္အမွတ္...
ဒီလိုနဲ႔
ငါ မင္းအခ်စ္ေတြကို ေကာ္ပတ္စားခဲ့မိတယ္။
မင္းေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့မိတယ္။
မင္းေျခလွမ္းေတြကို ရပ္တန္႔ေစခဲ့တယ္။ ။
အမွတ္မထင္ေလး
ငါမာနကိုအေရာင္တင္ခဲ့မိတာပါ..
တစ္ဘ၀လံုးစာ ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔
ငါအသံတိတ္ေတာင္းပန္မိတယ္။ ။
သူကေတာ့ ငါ့ကိုႏႈတ္ဆက္
ေအးစက္တဲ့ အခ်ိဳဆံုးအၿပံဳးနဲ႔ လွည့္ထြက္။ ။
ငါ့မွာေတာ့
ခုခ်ိန္အထိ
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ တစ္စံုတစ္ရာကို
ရွာေဖြမိေနတုန္းပဲ။ ။
မင္းလဲ မသိဘူး
မင္းလဲ မရွိဘူး
ငါနဲ႔ ငါ့အခ်စ္ေတြရယ္
အခ်ိန္လြန္ ေနာင္တေတြသာရွိေလရဲ႕။ ။
စုသဲျဖဴ
0 comments:
Post a Comment