ရင္ထဲက အသံ

အလံုးစံု ခံစားခ်က္ေတြ..
စြန္းထင္းေနတဲ႔ နံရံေတြလဲ
ခပ္ပါးပါးေလးေတာင္ အသံမထြက္ခဲ့ဘူး။ ။

“ပညာဆိုတာ သင္ရင္တတ္တယ္
အေတြးအေခၚဆိုတာ သင္တုိင္းမတတ္ဘူး”
အေမႀကိမ္းေမာင္းဖူးတာ မ်ားလွၿပီ။
ခံယူသူလဲ နဲလွသည္။ ။

အေမ၀ါးေကၽြးတဲ့ ထမင္းလုတ္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ေတြ ထမင္းစားတတ္ခဲ့တာပါကြဲ႔။
လူ႔သဘာ၀ပဲဟာ လို႔ေတာ့
မကပ္သတ္ သင့္ဘူးေပ့ါ။ ။

“ၾကြက္မႏိုင္ က်ီမီးနဲ႔ရႈိ႕”
လူမႏိုင္ေတာ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ပစ္ပစ္ေပါက္
အေမ့အသဲလဲ တဆတ္ဆတ္ခါနာ
အေမ႔မ်က္ရည္ ခဏခဏၿပိဳဆင္း....

“ေအာ္ ရတာ နာလိုက္တာ”တဲ့
အေမ က်ိတ္က်ိတ္ေရရြတ္လိုက္
“ေအာ္ ငါ့သားသမီးမ်ားသိတတ္လိုက္တာ”တဲ့
အေမ ၾကံဖန္ခ်ီးမြမ္းလိုက္နဲ႔
အေမ့ ဆံပင္ေတြလဲ ျဖဴစျပဳခဲ့။ ။

၀မ္းနည္းပက္လက္ ငိုရိႈက္သံေတြနဲ့
အစ္ကို႔ မဂၤလာေဆာင္သတင္း အေမအေျပာ...
အေမတြန္႔တိုေနတာ မဟုတ္မွန္း
အေမရင္ေငြ႔လိုေနမွန္း
ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိတဲ့ ဒီသမီးပါ။ ။

သားသမီးဆိုတာ
ကိုယ္ပဲ့ထိန္းတဲ့ ေနရာ
သြားတဲ့ေလွမွ မဟုတ္တာ အေမ။ ။

ေကာက္ေၾကာင္းေတြ ဆြဲဆြဲမေျဖာင့္ပါနဲ႔ အေမ။
အေမ ငိုလွ်င္ ရင္နာတတ္တဲ့သမီး...
ေမာင္ႏွမေတြ အေမ့ကို ငဲ့မၾကည့္လွ်င္
ခံရခက္တဲ့ သမီး..
သမီး မိုက္လံုးမႀကီးဘူးအေမ။ ။

နံရံေတြ စကားေျပာဖို႔
ထိုင္ေစာင့္မေနသင့္ဘူး....အေမ
ငိုသံေတြ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔
သမီးက မီး မဟုတ္ပါဘူး အေမ။ ။

ငိုရိႈက္သံေတြ တိတ္ပါေတာ့
ရင္ေမာတာေတြ ေျဖပါေတာ့
တစ္ေန႔ေတာ့ သားသမီးေတြလဲ အိုၾကမွာပဲ
ေနာင္တေတြလဲ ေႏွာင္းမွရတတ္စၿမဲ။ ။

စုသဲျဖဴ